Сачыненне на тэму «Мая мара»

Кожны чалавек надзелены уяўленнем. Яшчэ з ранняга дзяцінства ўяўленне пачынае валодаць нашымі думкамі. Яно ўяўляе перад намі карціны будучага і мінулага, існага і фантазійнага. Уяўленне — гэта быццам пэндзаль, дзякуючы якому мы можам намаляваць рэчы і з'явы, якіх яшчэ ніколі не бачылі.
І менавіта дзякуючы ўяўленню ў чалавека з'яўляюцца мары. Спачатку, яны зусім простыя і легкоздійсненні. Затым чалавек пачынае расці і спазнаваць свет, расстаўляць прыярытэты і перавагі. А разам з чалавекам растуць і яго мары. Яны становяцца шырэй і больш канкрэтна. Іх колькасць абавязкова расце. Некаторыя з гэтых мараў становяцца мэтамі, якія чалавек імкнецца дасягнуць у сваім жыцці, а іншыя так і застаюцца марамі, з-за сваей несбыточности.
Мары – гэта быццам квіткі ў будучую жыцце, і кожны з нас імкнецца гэтымі квіткамі скарыстацца. Мараў у свеце шмат, значна больш, чым саміх людзей. Хто-то марыць быць моцным і адважным, хто-то прагне славы і прыгажосці, для каго-то самым важным з'яўляецца багацце. Мы прадстаўляем будучыню каханне і сямейнае шчасце ці прафесію, якой імкнемся авалодаць.
Цяжка вылучыць адну асобную мару, якую я б лічыў(а) самай галоўнай. Для мяне, як і для ўсіх іншых, важным з'яўляецца мае будучыню жыцця. І, вядома, я хачу мець добрую прафесію і дастатак, тым, хто любіць сям'ю і верных сяброў. Я хацеў(ла) бы жыць у дабрабыце і ніколі не маркоціцца, падарожнічаць і ўбачыць свет. Цяжка вылучыць адно, самае запаветнае жаданне. Аднак, мабыць, для мяне гэта – правільна выбраць свой шлях, знайсці сваю жыццевую дарогу. Бо, на мой погляд, самае галоўнае — не пражыць свае жыцце марна і бяздумна.
Мары наполняю нашу жыцце фарбамі, яны дапамагаюць нам спазнаць сябе. Ніколі нельга пазбаўляць сябе мараў, бо чалавек без іх існаваць не можа.